πως κριτικαρω ενα κτιριο; η περιπτωση της οψης στον ακαλυπτο χωρο του οικοπεδου μιας ευτελους οικοδομης στο Ηρακλειο Κρητης.

το σημειωμα γραφηκε ως απαντηση σε αναρτηση της Lukia Bournozou στον τοιχο της ομαδας "Καθε Σαββατο στην Αθηνα"


Lukia Bournozou τι λέει ο Γιαννης Λιναρδάκης επ' αυτού ?
18 Απριλίου στις 3:17 μ.μ. · Μου αρέσει! ·  1
---------------------------

Αγαπητη Λουκια.

Mου εβαλες πολυ δυσκολα!!

Μου εδωσες ομως την αφορμη να κανω καπως πειο συστηματικη την σκεψη μου πανω στην κριτικη.

Σ' ευχαριστω λοιπον.

Ειμαι αργος ανθρωπος και γι' αυτο μου πηρε πολυ χρονο για να γραψω τις παρακατω αραδες. Μια που εκανα τον κοπο να σκεφθω και να γραψω, δεν κρατω για 'μενα το σημειωμα, αλλα, εστω με καθυστερηση, το δημοσιευω εκφεροντας και την γνωμη μου για την οψη της φωτογραφιας.

Επειδη η ερωτηση τεθηκε και η απαντηση διδεται στον τοιχο των ΚαθεΣαββατιανων, υπενθυμιζω πως δεν ειμαι κριτικος, επομενως η αποψη μου ειναι ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ, ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ και ΤΕΤΡΙΜΜΕΝΗ προσπαθω ομως, οσο μπορω, να ειναι αιτιολογημενη.

Η κριτικη αφορα τα παντα;

Πιστευω πως μπορω να κριτικαρω μονο ο,τι θεωρω πως εχει νοημα, το οποιο (νοημα) κατα την αντιληψη μου η οποια προηγειται της κριτικης αποφανσης διαπιστωνω (στην περιπτωση που πραγματικα υπαρχει) ή αποδιδω (στην περιπτωση που δεν υπαρχει πραγματικα) στο κρινομενο.

Απο το τελος του 19ου αιωνα εχει (νομιζω) γινει ευρεως αποδεκτο πως, χονδρικα, ακομη και κατ' αρχην ακαταληπτες ή αναρθρες εκφρασεις (ονειρα, εφιαλτες, παραληρηματα κλπ κλπ) περιεχουν νοημα που μπορει (με καταλληλες διαδικασιες και επεξεργασιες) να αποκαλυφθει.

Φυσικα προτιμωτερες ειναι οι επεξεργασμενες, διαρθρωμενες εκφρασεις, αυτες μπορουν να κριτικαρονται με μεγαλυτερη σιγουρια.

Κατα την αντιληψη και την επακολουθη κριτικη για να ειμαι δικαιος πρεπει, κατα καποιο  τροπο, να συμμετεχω στον ιδιο πολιτισμο με το κρινομενο εργο και τον κρινομενο παραγωγο.

Υπαρχουν καποια προαπαιτουμενα για να κριτικαρω;

Για την κριτικη, οπως για καθε αποκριση (εκτος απο τις αυτοματες, νευροφυτικου χαρακτηρα αποκρισεις) απαιτειται καποια χρονικη διαρκεια, προκειμενου να γινει η απαραιτητη νοητικη επεξεργασια αυτου που αντιλαμβανομαι ως κρινομενο και (κατοπιν, να γινει) κοινολογηση των συμπερασματων της (της νοητικης επεξεργασιας).

Επειδη η κριτικη μου αφορα μονο ο,τι, θεωρω πως, εχει νοημα, το κρινομενο (αρχιτεκτονικο; εργο) ειναι για 'μενα (μεταξυ αλλων και) ενα μηνυμα του παραγωγου (σπουδασμενου ή εμπειρικου, ατομικου ή συλλογικου αρχιτεκτονα), ομοιως, επειδη η (δημοσια) κριτικη απευθυνεται σε τριτους και αυτη ειναι ενα μηνυμα του κριτικου. Αρα, ολη η διαδικασια εχει στοιχεια επικοινωνιας, επομενως απαιτειται.

1. Η (νομιμη ή νομιμοφανης) αναγνωριση του περισσοτερο ή λιγωτερο τυπικου (κοινα αποδεκτου) υπαρκτου ή υπο διαμορφωσην κωδικα (συμβολων ή σημειων) επικοινωνιας, στον οποιο εχει συνταχθει το κρινομενο. 

2. Η διατυπωση της κριτικης σε μια τυπικη γλωσσα καταλληλη για την συγκεκριμμενη κριτικη.

Ολα μου τα χρονια θαυμαζω και ζηλευω την (οφειλομενη στην ιδιοφυϊα τους ασφαλως) ικανοτητα πολλων ανθρωπων που μπορουν να κριτικαρουν αμεσα και με βεβαιοτητα το ο,τι δηποτε χωρις να πολυσκοτιζονται για να κανουν νιανια την αποφανση τους (για να συμμετασχουμε και εμεις οι αμυητοι, στα μυστηρια της αισθητικης).

   

Ειναι ολα τα δομικα εργα και αρχιτεκτονικα εργα;

Aπο τοτε (δεν ξερω ποτε ακριβως) που (κακως κατα την γνωμη μου) περιπου καθε δομικη κατασκευη υπηχθη στην κατηγορια της αρχιτεκτονικης, προεκυψε, ως θεμιτο, το αιτημα κριτικης και εντος πολλων εισαγωγικων "αρχιτεκτονικων" προϊοντων.

Προσωπικα διαφωνω με την υπαγωγη καθε δομικης κατασκευης στην κατηγορια της αρχιτεκτονικης, αλλ' αυτο ειναι ζητημα ενος κοινα αποδεκτου ορισμου της αρχιτεκτονικης (δυσκολο πραγμα).

Καθενας μπορει να απορριπτει η να δεχεται τις παραπανω σκεψεις.

Αν τις απορριπτει μπορει να ασχολειται με την κριτικη των παντων απο τις στρουγκες ως τις κατασκευαζομενες απο τα ζωα φωλιες και (μπορει για την κριτικη του) να χρησιμοποιει ακομη και ερμητικες διατυπωσεις ή ασυναρτησιες.  

Αν τις δεχεται, τοτε συμφωνα με αυτες τις σκεψεις, το πρωτο που εχει να κανει ειναι να διαπιστωσει το νοημα του κρινομενου, το δευτερο (που εχει να κανει) ειναι να αποφασισει και να δηλωσει ποιον κωδικα επικοινωνιας θεωρει ως καταλληλο για την αναγνωριση του κρινομενου και, το τριτο (που εχει να κανει) ειναι να διατυπωσει την κριση του με τροπο ευληπτο απο τους περισσοτερους απ' οσους χρειαζονται την κριτικη ως βοηθημα (γιατι η κριτικη μου φαινεται πως ειναι κατι σαν το λυσαρι η την μεταφραση που χρειαζομασταν οι αδυναμοι μαθητες στα σχολεια της εποχης μου).

Διευκρινιση: Οι τρεις ενεργειες που εχει να κανει ο κριτικος ειναι βολικωτερο να μη θεωρουνται ως τρια διαδοχικα σκαλοπατια αλλα ως τρεις συνισταμενες της κριτικης που εχουν κοινη αφετηρια.

Η θεωρηση του κρινομενου ως ενα ειδος κειμενου διευκολυνει, αν γινει αποδεκτη,  την συνεννοηση επι της κριτικης μια που ολοι ειμαστε αρκετα εγγραμματοι για να μπορουμε να κανουμε τις απαραιτητες αναλογιες ωστε να καταλαβαινουμε πανω κατω για τι πραγμα μιλαμε.

Τωρα επι της συγκεκριμμενης προς τον ακαλυπτο χωρο του οικοπεδου οψεως κτιριου, της φωτογραφιας.

Αν (η οψη) θεωρηθει πως (μαζι με τις στρουγκες και τις φωλιες που κατασκευαζουν τα ζωα) δεν εχει νοημα, εγω δεν εχω να πω τιποτε γιατι εξ αρχης δηλωσα πως ο,τι δεν εχει νοημα, δεν κρινεται.

Αν (η οψη) θεωρηθει πως εχει νοημα θα ανηκει:

η:

Στην κατηγορια των κατ' αρχην ακαταληπτων, αναρθρων και ειδικωτερα (η συγκεκριμμενη) στην κατηγορια των παραληρηματικων εκφρασεων, οποτε η ορθογραφια, η γραμματικη, το συντακτικο και καθε αλλο μεσο ελεγχου του κειμενου, οπως ο ρυθμος, οι μορφες, η ποικιλια, τα μεγεθη των μερων οπως τα δεχομαστε εμπειρικα συμφωνα με τις συμβασεις του κοινου Ευρωπαϊκου μας πολιτισμου πανε περιπατο.

Σ' αυτη την περιπτωση εγω την κριτικαρω (την οψη), στο επιπεδο της εξυπηρετησεως βασικων στοιχειωδων αναγκων.

Ειναι φανερο πως οι αναγκες στεγανων (πιθανως επαρκως θερμομονωμενων) τοιχωματων, φωτισμου, εξαερισμου, κλιματισμου, αποχετευσεως των εσωτερικων χωρων και απορροης των ομβριων νερων εξυπηρετουνται ικανοποιητικα. Το ιδιο ισχυει και για τις αναγκες σε ασφαλη και φωτιζομενα μπαλκονια και σε πυρασφαλη υπαιθρια κλιμακα διαφυγης.

Η παραληρηματικη λοιπον οψη ικανοποιει τις (πραγματικες και συναισθηματικες) βασικες αναγκες για προστασια, ασφαλεια, σιγουρια.

Τι αλλο νομιμοποιειται καποιος να απαιτησει;

η:

Στην κατηγορια των επεξεργασμενων διαρθρωμενων εκφρασεων, οποτε ισχυει το "περι ορεξεως ουδεις λογος" που ελεγε η μανα μου, δηλαδη για να εχει καποια αξια η κριτικη μου πρεπει εγω (ο κριτικος), το κρινομενο (κατασκευασμα) και ο κρινομενος (παραγωγος, ενοικος, επισκεπτης) να συμμετεχουμε στον ιδιο πολιτισμο. Συμμετεχουμε;;

Αν δεν συμμετεχουμε (στον ιδιο πολιτισμο) με ποια ιεραποστολικη αυθεντια θα αποφανθω πως ειναι (αντικειμενικα;;!!) ωραια η ασχημη; καλη η κακη; θεμιτη η αθεμιτη;

Αν συμμετεχουμε (στον ιδιο πολιτισμο) μπορω να κριτικαρω και το κανω παρακατω.

Προκειται για οψη στον ακαλυπτο χωρο του οικοπεδου μιας ευτελους οικοδομης στο Ηρακλειο Κρητης..

Ποιο ειναι το νοημα της; Δεν μπορω να φαντασθω αλλο απο την ταξη (με την εννοια της τακτικοτηας και της τακτοποιησης) και την καθαρΙοτητα. Ειναι φανερο πως δεν υπαρχει συνεπεια μεταξυ του (υποτιθεμενου απο εμενα) νοηματος και των μορφων. Αρα η οψη ειναι ασχημη, κακη και αθεμιτη.

Μια διεξοδος απ' ολη την παραπανω διανοητικη κοπωση ειναι η τελευταια σκεψη του προοιμιου.

Η οψη δεν υπαγεται στην κατηγορια της αρχιτεκτονικης, κριτικαρεται ως ευτελες χρηστικο πραγμα, αλλα νομιζω πως η ανταλλαγη κριτικων για τα ευτελη χριστικα πραγματα ειναι περιτη.

Ειμαι προθυμος να διευκρινισω (αν και οσο μπορω) η να διορθωσω (οπου μου υποδειχθει βασιμα πως κανω λαθος) τις παραπανω προσωπικες κλπ κλπ αποψεις μου και την κριτικη μου.

συνδεσμος στην αναρτηση της Lukia Bournozou  στον τοιχο της ομαδας "Καθε Σαββατο στην Αθηνα":

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10150744822859116&set=o.107446506033882&type=1 

Το σημειωμα αυτο αναρτηθηκε στο αλμπουμ "σχολιασμοι κτιριων" του Γιαννης Λιναρδακης στο facebook την  24.04.2012 
μεταβαση στην αναρτηση:
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=316953888377752&set=a.316953838377757.72010.100001894299391&type=3

Μεγαλη Παρασκευη 13.04.2012

Το σωμα του νεκρου Χριστου.

του Χανς Χολμπαϊν του νεωτρου, μια (κοσμικη) αποδοση (με θρησκευτικο προσχημα) της ιεροτητας της ημερας.

Απο το συνοδευτικο της φωτογραφιας κειμενο μεταφραζω δυο αποσπασματα (δεν ειμαι Γαλλομαθης & ισως δεν τα καταλαβα καλα).

"Λεγεται πως για να πραγματοποιησει αυτον τον πινακα του 1521, ο ζωγραφος βοηθησε στην εκδυση ενος πνιγμενου στον Ρηνο εμπορου.
Την εποχη εκεινη, ο πινακας δεν προκαλεσε καμια αντιδραση και επιβιωσε απο την καταστροφη των εργων τεχνης απο τους φανατικους μεταρρυθμιστες. Αν και δεν ηταν ακομη η εποχη του Καραβατζιο, θα μπορουσε καποιος να υποθεσει πως η αμφισημια του ειχε ηδη υποκινησει τις (σχετικες) ερευνες".
"Κανεις δεν μπορει να αρνηθει την μεταφυσικη δυναμη αυτου του εργου στο οποιο συντηκονται ο υστερος μεσαιωνικος εξπρεσσιονισμος της γοτθικης παραδοσης και οι νεες ανθρωπιστικες αναζητησεις.
Σ' αυτη την εντυπωσιακη συνθεση, που, απομακρυνεται απο την αντικειμενικοτητα με αποφασιστικοτητα και (απομακρυνεται) απο την χρωματικη μανιερα  με τολμη, καθενας ειναι ελευθρος, αναλογα με τις πεποιθησεις του, να δει την τελειωτικη νικη του θανατου η, αντιθετως, το αναγκαστικο περασμα απο τον ζοφο του ταφου πριν απο την ευφροσυνη θεα της της ζωης που επανερχεται". 
.
Η φωτογραφια αυτη αναρτηθηκε στον τοιχο της ομαδας "Καθε Σαββατο στην Αθηνα" στο facebook την  13.04.2012
μεταβαση στην αναρτηση:
https://www.facebook.com/groups/107446506033882/202153499896515/

η αυτοκτονια του Δημήτρη Χριστούλα στο Συνταγμα στις 04-04-2012

Το σημειωμα αυτο αποτελειται απο διαδοχικα σχολια σε αναρηση της Margarita Ioanidou στον τοιχο του "Καθε Σαββατο στην Αθηνα" στις 04-0402012.
συνδεσμος στην αναρτηση:

https://www.facebook.com/groups/107446506033882/197301753715023/


Η αυτοκτονια ειναι ηρωϊκη πραξη οταν εχεις στερηθει μακροχρονια τα μεσα που δικαιουσαι να κατεχεις για να υπερασπιζεσαι την κοινωνικη σου αξιοπρεπηεια και την προσωπικη σου πνευματικη ισορροπια.
(ο αυτοχειρας επικαλεσθικε την απωλεια της αξιοπρεειας του, και τα περι μικρης η μεγαλης συνταξεως ειναι ασχετα καθ΄οσον ο ανθρωπος πιθανοτατα, ως νοημον και προβλεπτικο ον, ειχε αναλαβει υποχρεωσεις βασει και των μελλοντικων δυνατοτητων του που τωρα δεν μπορουσε να εκπληρωσει. ποιος δικαιουται να του το απαγορευσει);
.
Ο αγωνας για την επιβιωση εχει, πραγματι, καποιο νοημα αν ο αγωνιζομενος, ως νοημον και προβλεπτικο ον, πιθανολογει βασιμα την βελτιωση της καταστασεως του, οχι την πληρη εξαθλιωση του.
(ο αυτοχειρας ηταν 77 η 79; χρονων και, οπως διαβαζω, αρρωστος, τι, βασιμες, ελπιδες ειχε για βελτιωση της καταστασεως του, με τι δυναμεις; με τι μεσα; δεν ηταν κανενα παιδακι. γιατι παραβλεπουν, καποιοι, αυτο το θεμα; δεν ειναι ολες οι περιπτωσεις ιδιες, οι ασυναρτητες γενικευσεις συσκοτιζουν αντι να διαφωτιζουν το συμβαν).
.
Τελος, και κυριως, το δικαιωμα της ΑΥΤΟΔΙΚΙΑΣ ειναι ιερο οταν μακροχρονιως εχουν καταλυθει και καταπατηθει βαναυσα παμπολλα σημεια του κοινωνικου συμβολαιου μεταξυ αρχοντων και αρχομενων.
(ο αυτοχειρας δεν καλεσε σε κανενος ειδους επανασταση αντιθετως συνεστησε την εκδικηση προς τους αδικουντες, αφου αυτοι δεν τιμωρουνται θεσμικα. νομιζω πως τα περι οπλοχρησιας και ενδεχομενης επαναστασεως ειναι συκοφαντικες, διαστρεβλωσεις αποσκοπουσες στην διεγερση των αμυντικων ανατνακλαστικων των φιλησυχων πολιτων).
.
Και φυσικα οποιος εχει το σθενος να αυτοκτονισει υπο τις συνθηκες και για τους λογους που το εκανε ο αυτοχειρας θα το κανει στην πλατεια Συνταγματος (αν το εκανε την 25η Μαρτιου θα ηταν καλυτερα) και οχι κρυφα στην κουζινα του σπιτιου του.
(η αναφορα, που εγινε σε σχολιο, στην κοινωνια του θεαματος δεν εχει καμια σχεση, γιατι (η κοινωνια του θεαματος) ειναι η κοινωνια της παρατεταμενης ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ, αλλωτριωσης θα ελεγε κανεις παλιοτερα, ο αυτοχειρας δεν φαινεται να ειχε αυταπατες για το παρον και το μελλον του, ισως αλλοι να εχουν).
.
Για οσα μεχρι αυτη την στιγμη ειναι γνωστα νομιζω πως αξιζει ΤΙΜΗ και ΔΟΞΑ στον ΗΡΩΪΚΟ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑ
____________________________


Το πληρες σημειωμα του αυτοχειρα οπως το ανηρτησε ο ΑΝΑΣΝΩΣΤΗΣ Manta ray πρίν 13 ώρες στο Capital.gr μια που ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ κ. Θανασης Μαυριδης ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΧΩΡΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ για να το καταχωρησει 
.
Ο σεβασμός στον άνθρωπο που έφυγε όμως, ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ και τη δημοσιοποίηση του γράμματος που άφησε αιτιολογώντας την πράξη του, νομίζω. Δεν είναι έτσι κ. Μαυρίδη...;
.
"Ιδιόχειρο σημείωμα 
"Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένισε κυριολεκτικά τη δυνατότητα επιβίωσης μου που στηριζόταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνο (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι΄ αυτή.
Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω αν ένας Έλληνας έπαιρνε το καλάσνικοφ ο δεύτερος θα ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για τη διατροφή μου. 
Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία Συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι (πιάτσα Λορέτο του Μιλάνου)."
.
Αυτά είπε ο εκλιπών - και έφυγε. Να μην τα κρύψουμε...
____________________________


κ. Βασιλακου ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΟΠΩΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΤΕ.
που ξερετε ΕΣΕΙΣ αν ο ανθρωπος (υπολογιζοντας στην συνταξη του) ανελαβε υποχρεωσεις που υπερεβαιναν ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ τις σημερινες δυνατοτητες του;
που ξερετε ΕΣΕΙΣ αν η αδυναμια του να εκπληρωσει τετοιες υποχρεωσεις ΕΠΕΦΕΡΕ ΑΠΩΛΕΙΑ περιουσιακων η αλλων στοιχειων του (π.χ. κατοικιες για τα παιδια του);
που ξερετε ΕΣΕΙΣ αν εκτος της συνταξεως την οποια αναφερει ρητα στο σημειωμα (ως τελευταιο καταφυγιο ασφαλειας εναντι οποιασδηποτε προσωπικης αστοχιας επιλογων) εχασε και αλλες πηγες πορων;
που ξερετε ΕΣΕΙΣ, αν ποτε δεν θα χρειαζοταν να ψαξει στα σκουπιδια; τον ειχατε ρωτησει;
____________________________



και
εγω ομως δεν τον ερμηνευσα, και μαλιστα με βεβαιοτητα,
ξαναδιαβαστε το αρχικο σχολιο σας.
. <<Υπάρχουν συμπολίτες μας σε πολύ χειρότερη θέση από τον . αυτόχειρα, αλλά δεν αυτοκτονούν. Ένας συνταξιούχος . φαρμακοποιός μπορεί να ζήσει με την ελαττωμένη του έστω . σύνταξη, δεν θα χρειαστεί ποτέ να ψάξει στα σκουπίδια. Επίσης, . όσοι αποφασίζουν να κάνουν κάτι τέτοιο, δεν το κάνουν . δημόσια. Εδώ έχουμε μια πράξη που υποδηλώνει άτομο . διαταραγμένο ψυχικά. Κι αν ακόμα δεν υπήρχε η οικονομική . κρίση, εκείνος θα προχωρούσε στο απονενοημένο διάβημα με . κάποια άλλη δικαιολογία>>
____________________________


το σχολιο της Καθημερινης ειναι γενικες γενικοτητες για το τι πρεπει να γινει (σεβασμος, δουλειες στηριξη κλπ κλπ κλπ).
το αιτημα ομως του αυτοχειρα (συμφωνα με το σημειωμα του) δεν ηταν συμβουλες ηταν η αποδωση δικαιοσυνης για ο,τι ηδη εγινε.
και, σωστα, υπαρχουν εμποροι της αγανακτησης και στυγνοι πολιτικοι εκμεταλλευτες, αλλα δουλεια των κυβερνησεων ειναι να τους στερουν επιχειρηματα οχι να τους τα προσφερουν αφθονα....

απο πλατεια Αμερικης ως πλατεια Καραμανλακη

Στην ενοτητα "απο την πλατεια Αμερικης ως την πλατεια Καραμανλακη" θα θα αναρτησω σποραδικες φωτογραφιες από ενδιαφεροντα κτιρια (και κάποια που θεωρώ ότι ευκολα θα μπορουσαν να αποκτησουν ενδιαφερουσες οψεις) της γειτονιας που υπαρχουν και στεκουν ακομη, δεν θα αναρτησω φωτογραφιες από κτιρια που προ πλλου έχουν κατεδαφισθει, και αρα δεν αποτελουν μερος του υλικου παροντος της.
Η ενοτητα αυτη ειναι συμπληρωματικη σημειωματων οπως τα:
261 λεξεις για το πολεοδομικο συγκροτημα της Αθηνας απο την αρχη της δεκαετιας του 1960 ως το τελος της δεκαετιας του 2010.
http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fjan1448.blogspot.com%2F2011%2F06%2F08032011-www.html&h=LAQEaN05dAQFWyEq0JczTFZVpKCo7jiQgfP7bQ1iKWqW2Ew
Το "ΜΕΓΑΡΟΝ ΣΕΪΛΟΝ" και 342 λεξεις για την κεντρικη Αθηνα απο την Ομονοια ως την λεωφορο Γαλατσιου στο διαστημα απο τελος της δεκαετιας του ΄60 ως τωρα.
http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fjan1448.blogspot.com%2F2011%2F07%2F342-60.html&h=MAQFZshfQAQF3VkV_tsjDyIj95sz8eKqpvv2PvNcSAN1pgA

μικρη πολυκατοικια στην γωνια των οδων Καρπαθου 11 & Σταυροπουλου 31

Στο κτιριο αυτο στην γωνια των οδων Καρπαθου 31 & Σταυροπουλου (οπως και το κτιριο στην οδο Σταυροπουλου 30) υπαρχουν σχεδιαστικα χαρακτηριστικα που το διαφοροποιουν απο τα περισσοτερα παρομοια κτιρια των Εξαρχειων και της πλατειας Βικτωριας. Αυτο με κανει να σπεπτομαι πως, ισως, σχεδιασθηκε και κατασκευασθηκε μετα τον 2ο παγκοσμο πολεμο και μαλιστα μετα το 1955 - 56.
1. Τα μπαλκονια εχουν μεγαλα μηκη, στην οδο Καρπαθου εκτεινονται σχεδον σε ολο το μηκος της οψεως. Ειναι ενα χαρακτηριστικο των πολυκατοικιων του "ασπρου αρτιφισιελ" και των κατοπινων, που εκανε τα μπαλκονια υπαιθρια καθιστικα απο τα μεσα της ανοιξης ως τα μεσα του φθινοπωρου, κατι που δεν ειναι βολικο στα μικρα μπαλκονια των τυπικων πολυκατοικιων του μεσοπολεμου.
2. Τα ερκερ ειναι σχετικα στενα και ανηκουν σε διαφορετικους ογκους απο τα μπαλκονια. Το πλατος των ερκερ ορισθηκε στα 40 εκατοστα με τον ΓΟΚ του 1955.
(θα παω να το ξαναδω το κτιριο μηπως και κανω λαθος σχετικα με τα ερκερ).
3. Με τους μικρου υψους φεγγιτες κατω απο τα δοκαρια σε ολο το μηκος του ερκερ της οδου Σταυροπουλου και στο ισογειο αυτο το τμημα της οψεως γινεται σχετικα αυτονομο. Ο προερχομενος απο αυτους (τους φεγγιτες) φωτισμος των εσωτερικων χωρων ειναι μικρης εντασεως και λιγο παραδοξος σαν τον φωτισμο απο το μικρο παραθυρακι (ξεχνω τωρα πως λεγεται) στα λαϊκα σπιτακια των νησιων (ειναι ενα θεμα που αγαπηθηκε πολυ απο τους οπαδους της Ελληνικοτητας του '60 & '70).
4. Δεν εχω προσεξει, αλλα νομιζω πως λειπει η λεπτολογημενη επεξεργασια των ακρων των επιφανειων με διαζωματα και ταινιες.
5. Η πορτα της κυριας εισοδου ειναι (παρα το μαυρο χρωμα) αναλαφρη και διαφανη, δεν διαχωριζει προστατευτικα το μεσα απο το εξω, απλα οριζει τους χωρους. Μοιαζει στις πορτες των πολυκατοικιων του "ασπρου αρτιφισιελ" (που ομως συνηθως ηταν ανοιχτοχρωμες) και οχι στις βαριες πορτες απο σφυρηλατο σιδηρο του μεσοπολεμου.
6. Εχω την ασαφη εντυπωση πως η συνθεση των οψεων γινεται με συναρμογες μαλλον ανεξαρτητων αυτοτελων ογκων παρα με πλαστικη διαμορφωση ενος ογκου. Μια εντυπωση βεβαια ειναι αυτη.
Η συνθεση με συναρμογη ογκων υπηρξε δημοφιλεστατη την εποχη που η (συνηθως φαινομενικη) προσαρμοστικοτητα και επεκτασιμοτητα των κτιριων ηταν στα κυρια ενδιαφεροντα των αρχιτεκτονων (εποχη που εθεωρειτο πως επρεπε ο σχεδιασμος ειτε να μιμειται τον τροπο αναπτυξεως των λαϊκων σπιτιων, ειτε το κτιριο να ειναι περιπου υπο διαρκη αναδιαμορφωση και επεκταση για να ανταποκρινεται στους πασης φυσεως μετασχηματισμους.

μικρη πολυκατοικια στην οδο Σαυροπουλου 30