Το "ΜΕΓΑΡΟΝ ΣΕΪΛΟΝ" και 342 λεξεις για την κεντρικη Αθηνα απο την Ομονοια ως την λεωφορο Γαλατσιου στο διαστημα απο τελος της δεκαετιας του ΄60 ως τωρα.

Πρεπει να ημουν ακομη μαθητης οταν, πηγαινοντας προς το ΑΤΤΕΝΕ (το θερινο σινεμα στην οδο Λευκωσιας) ειδα αυτο το κτιριο το "Μεγαρον Σεϊλον".

Στην Αθηνα μονο καποια επαγγελματικα κτιρια στο κεντρο της πολης, και οι ακριβες βιλλες και επαυλεις ειχαν τοτε ονομα, γιατι αραγε να εχει και αυτη η πολυκατοικια; (νομιζω πως καπου υπαρχει αλλο ενα κτιριο της εποχης με εξ ισου εξωτικο ονομα).

Το συμπαθησα αυτο το κτιριο και, παλιοτερα, ανα διαστηματα φροντιζα να περνω απο την οδο Λευκωσιας για να το χαζευω.

"Μεγαρον Σεϊλον".

Μεγαρον, δηλαδη ενα μεγαλοπρεπες κτιριο, οχι ενα απλο κτιριο κατοικιων. Και.

Σεϊλον, ενα κτιριο που ο δημιουργος του φιλοδοξουσε να ειναι τοσο κοσμοπολιτικο που ενα Ευρωπαϊκο ονομα δεν του ταιριαζε, ο οριζοντας των φιλοδοξιων του  ηταν η Απω Ανατολη.

Ο σχεδιασμος ομως μοντερνιστικος κεντροευρωπαϊκος, χωρις καμια σχεση με αποανατολιτικο εξωτισμο, πραγμα που σημαινει πως η μακρυνη Σεϊλον εθεωρειτο ενας τοπος που τον κηδεμονευε ο πολιτισμος των μεγαλων Ευρωπαϊκων μητροπολεων στον οποιο, προφανως, θεωρουσε πως ανηκε ο δημιουργος του κτιριου, μακρυα απο οποιονδηποτε Ελληνοκεντρικο τοπικισμο. 

Η εξαιρετικη ομορφια της οψεως του κτιριου εγκειται, κατα την γνωμη μου, στο οτι ο σχεδιασμος της (εκτος απο πιστοτατος στα μοντερνιστικα προτυπα και εκτος απο ικανοποιητικοτατος ως προς τις επιλογες και τις σχεσεις των επι μερους στοιχειων της) διδει επιτυχεστατη υλικη μορφη στην (εικαζομενη) ιδεα του δημιουργου του κτιριου.

Τα επαλληλα μπαλκονια κατα μηκος της μακρας οψεως σε σχεση με τον μικρο αριθμο των οροφων  δινουν την εντυπωση πως το κτιριο ειναι ενα υπρωκεανιο που αναχωρωντας απο την πλατεια Αμερικης της Αθηνας θα πλευσει (κατα καποιο τροπο θα εισβαλει) στην Σεϋλον η, αντιθετα, οτι το υπερωκεανιο καταπλεει στην πλατεια Αμερικης μεταφεροντας πλουτο που αποκτηθηκε στην Σεϋλον.

Μη τα πολυλογω, καθενας καταλαβαινει, νομιζω, τι ηταν αυτοι που ηθελαν τετοια κτιρια και τι ηταν το κοινο στο οποιο απευθυνονταν.

(η δευτερη φωτογραφια εχει ληφθει ετσι που να ειναι εμφανης η ομοιοτητα με υπερωκεανιο).      

(Το σημειωμα αυτο αποτελει συνεχεια του σημειωματος:

"261 λεξεις για το πολεοδομικο συγκροτημα της Αθηνας απο την αρχη της δεκαετιας του 1960 ως το τελος της δεκαετιας του 2010").
Στα σαραντα χρονια που χονδρικα περασαν απο το τελος της δεκαετιας του ΄60 ως τωρα οι περισσοτεροι κατοικοι της περιοχης της κεντρικης Αθηνας που (με αρχη και τελος την πλατεια Ομονοιας) περικλειεται απο τους δρομους Πειραιως, Δεληγιωργη, Δηληγιαννη, Κωνσταντινουπολεως, Αγιου Μελετιου, Ιωνιας, Καυταντζογλου, Γαλατσιου, Ταϋγετου, Αμοργου, Μεγιστης, Αργινουσων, Αρμονιας, Αιγλης Ελατειας, Κερκυρας, Ευελπιδων Πατησιων,Πανεπιστημιου μετοικησαν (αλλαζοντας δυο και τρεις ενδιαμεσους τοπους κατοικιας) σε αλλες περιοχες βορειως της περιοχης που οριζεται απο τους δρομους Βικελα, Καυταντζογλου, Γαλατσιου, Πρωτοπαπαδακη, Καλπακιου, Περιφερειακη Γαλατσιου, Μουσων Κατεχακη.

Αξιοσημειωτο ειναι το οτι οι μετοικησαντες.
   α) εγκατελειψαν μια περιοχη που (κατα την εποχη της μετοικησεως) εκτος των παρα πολλων δυνατοτητων και ευκαιριων σε οτι αφορα την εργασια και τον ελευθερο χρονο ειχε (και εχει) την καλυτερη συγκοινωνιακη συνδεση με το κεντρο της πολης με ηλεκτρικο σιδηροδρομο, πολλες συγοινωνιακες γραμες δυο μεγαλες οδικες αρτηριες (Πατησιων και Αχαρνων) μια συμπληρωματικη ( Δροσοπουλου) και τρεις ενισχυτικες (3ης Σεπτεμβριου Αριστοτελους και Κυψελης) και, μεσω αυτου (του κεντρου) με ολες τις ακρες της πολης,
   β) προτιμησαν περιοχες με πρακτικα ανυπαρκτες υποδομες, ευκαιριες και δυνατοτητες.
Για ενα σημαντικο χρονικο διαστημα τους αποχωρουντες αντικαθιστουσαν νεοι εσωτερικοι μεταναστες, κατι που ηταν φυσιολογικη συνεπεια της αστυφιλιας και για τους ηδη αστικοποιημενους φανταζε σαν βελτιωση του βιοτικου επιπεδου και των συναρτημενων με αυτο συνθηκων κατοικιας.

Μετα το 1981 (περιπου πριν 30 χρονια) ο μονιμος πληθυσμος του πολεοδομικου συγκροτηματος της Αθηνας σταθεροποιηθηκε (αυξηση: 1,14% στην δεκαετια του 1980, 3,02% στην δεκαετια του 1990, αγνωστο αλλα εκτιμωμενο ως περιπου 0% συμπεριλαμβανομενων των μεταναστων στην δεκαετια του 2000. πηγη http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1 - .CE.94.CE.B7.CE.BC.CE.BF.CE.B3.CF.81.CE. κεφαλαιο 4 δημογραφια).

Στο ιδιο διαστημα στο πολεοδομικο συγκροτημα η παραγωγη κατοικιων και χωρων σχετικων εξυπηρετησεων οχι μονο δεν μειωθηκε αλλα συνεχιστηκε με κατα διαστηματα εντατικους ρυθμους και οι μετοικισεις σε νεωτερα και μεγαλυτερα σπιτια αυξηθηκαν.

Σαν συνεπεια της διαδικασιας συνεχους παραγωγης νεων κατοικιων αρα μετοικησεων προεκυψε περισσεια χωρων (καθε χρησεως) στις παραπανω περιοχες που (κυριως) μετα το 1990 εν μερει κατοικηθηκαν απο αλλοδαπους μεταναστες εν μερει παρεμειναν αχρησιμοποιητοι.

Αυτονοητο ειναι πως οσοι παλαιοι κατοικοι παρεμειναν στην περιοχη δεν ανηκουν (στατιστικα) σε δυναμικες αλλα αντιθετα ανηκουν σε ασθενεις πληθυσμιακες ομαδες γεροντων.

Σταδιακα συνεπεία των αλλαγων στην πληθυσμιακη συνθεση των κατοικων, σε ολοκληρη την περιοχη αναφορας, οι υποδομες και το οικοδομικο αποθεμα απαρχαιωθηκαν και απαξιωθηκαν ποιοτικα και οικονομικα. 

Το μειγμα κοινωνικα και οικονομικα αδυναμων, ετερογενων πολιτιστικα, ανταγωνιζομενων μεταξυ τους πληθυσμιακων ομαδων που κατοικουν σε αστικες περιοχες υψηλης πυκνοτητας με χαμηλης ποιοτητας υποδομες, με πεπαλαιωμενο σε κακη κατασταση οικοδομικο/κτιριακο αποθεμα μερος του οποιου παραμενει αχρηστο ειναι αυτη καθ' εαυτην η υποσταση του slum σε πυρηνικα σημεια του οποιου σχηματιζεται ghetto.
.
Αναρτηθηκε (χωρις τις φωτογραφιες) την 22/07/2011  στην θεση Σχολια της κατηγοριας Κοινωνια του www.realestatenews.gr  με τιτλο
"342 λεξεις για την κεντρικη Αθηνα ".
Το σημειωμα αυτο αναρτηθηκε στο αλμπουμ "σημειωματα για την Αθηνα" του Γιαννης Λιναρδακης στο facebook την  25.04.2012 

μεταβαση στην αναρτηση:

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=317679211638553&set=a.291783384228136.66675.100001894299391&type=3

Το σημειωμα αυτο κοινοποιηθηκε απο το αλμπουμ "σημειωματα για την Αθηνα" του Γιαννης Λιναρδακης στον τοιχο της ομαδας "Καθε Σαββατο στην Αθηνα" στο facebook την  25.04.2012 
μεταβαση στην αναρτηση:
https://www.facebook.com/groups/107446506033882/210380832407115/

261 λεξεις για το πολεοδομικο συγκροτημα της Αθηνας απο την αρχη της δεκαετιας του 1960 ως το τελος της δεκαετιας του 2010.

πολυκατοικια στην γωνια των οδων

Χιου 14 & Φαβιερου στην πλατεια Βαθης

πολυκατοικια στην γωνια των οδων
Χιου 14 & Φαβιερου

στην πλατεια Βαθης
πορτα εισιοδου

πολυκατοικια στην γωνια των οδων
Χιου 14 & Φαβιερου 

στην πλατεια Βαθης
ορθομαρμαρωση ισογειου

Εχουν περασει τουλαχιστον 50 χρονια απο τοτε που αρχισε, συστηματικη και αδιαλειπτη, η εγχωρια δυσφημηση της Αθηνας. Βεβαιως και πιο πριν, ηδη απο την δεκαετια του 1950, εκατηγορειτο, δηθεν, το τοτε εφαρμοζομενο μοντελο εξαστισμου αποτελεσμα του οποιου ειναι η σημερινη Αθηνα.
Μετα την ληξη του εμφυλιου πολεμου επιβληθηκε, για διαφορους λογους, κυριως στους πληθυσμους της αγροτικης περιφερειας (εκτος της εξωτερικης μεταναστευης και) εσωτερικη μεταναστευση προς τις πολεις και ουσιαστικα προς τις δυο μεγαλες πόλεις (Αθηνα και Θεσσαλονικη), με ταυτοχρονη ομως ηθικη υπονομευση της (της μεταναστευσης).
Η Αθηνα τοτε χαρακτηριζοταν "υδροκεφαλη" (με υπονοουμενες οργανωτικες μορφολογικες και λειτουργικες ανωμαλιες και ελατωματα). Αργοτερα με την (εκ μερους της, εδρευουσας στην Αθηνα βεβαιως, διανοησης) πολεμικη για την, λεγομενη, ερημωση της υπαιθρου καλλιεργηθηκαν στους εσωτερικους μεταναστες ενοχες για την εγκαταλειψη των χωριων τους και αισθημα ανικανοποιητου απο την ζωη τους στην Αθηνα.
Εσκεμμενα απο τοτε και μεχρι τωρα ποτε δεν δοθηκε αστικο οραμα στους νεους πληθυσμους των μεγαλων πολεων (Αθηνα και Θεσσαλονικη), που επι μακρον παρεμειναν ψυχικα και κοινωνικα χωρικοι ενω, συμπληρωματικα,τοτε, η αστυφιλια εμφανιζοταν σαν απολυτα αρνητικη διαδικασια, (απο ηδη αστικοποιημενους ομως) διαμορφωτες της κοινης γνωμης.
Μεθοδικα, κυριως με παραλειψεις αλλα και με κινητρα εκ μερους της εξουσιας, οι πολιτες κατευθυνθηκαν σε ιδιωτκες λυσεις συλλογικων προβληματων με δυο αλληλοσυμπληρουμενους τροπους που ειναι.
Η εντος της ηδη υπαρχουσης συνεκτικης πολεως ανεγερση νεων πολυκατοικιων στην θεση παλαιων κτιριων που κατεδαφιζοντο και η, απαξιωτικα χαρακτηριζομενη, αναρχη επεκταση της πολεως σε νεες η αραιοκατοικημενες περιοχες.
Τελικα η κατοικηση στην Αθηνα κατανοηθηκε απο τους πολιτες σαν αναγκαιο κακο και οχι σαν ιδανικη επιλογη και εν μερει ετσι ηταν, και ειναι.
.
Το σημειωμα αυτο αναρτηθηκε στις 29/06/2011 στην θεση Σχολια της κατηγοριας Κοινωνια του www.realestatenews.gr με τιτλο "Σκεψεις για την Αθηνα".
Το σημειωμα αυτο αναρτηθηκε στο αλμπουμ "σημειωματα για την Αθηνα" του Γιαννης Λιναρδακης στο facebook την  31.03.2012. 
μεταβαση στην αναρτηση:
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=300956549977486&set=a.291783384228136.66675.100001894299391&type=3
Το σημειωμα αυτο κοινοποιηθηκε απο το αλμπουμ "σημειωματα για την Αθηνα" του Γιαννης Λιναρδακης στον τοιχο της ομαδας "Καθε Σαββατο στην Αθηνα" στο facebook την  31.03.2012
μεταβαση στην αναρτηση:
https://www.facebook.com/groups/107446506033882/194801980631667/

Εθνικος Κηπος, 355 φωτογραφιες, 20-07-2011

Την Πεμπτη 7 Ιουλιου ειχα μια δουλεια κοντα στο Συνταγμα, η δουλεια αναβληθηκε και βρεθηκα να εχω μιαμιση - δυο ωρες κενο μεχρι την επομενη δουλεια που ειχα στο Παγκρατι.

Σκεφθηκα να κανω μια βολτα στον Εθνικο Κηπο να περασει η ωρα μου και σιγα σιγα να ανεβω στο Παγκρατι.

Εκανα μια μικρη βολτα και διπλα στην προτομη του Καποδιστρια ειδα ενα μικρο φοινικακι φυτρωμενο πανω σ' ενα δενδρο, καθως ειχα μια φωτογραφικη μηχανη μαζι μου το φωτογραφισα. Μετα σκεφθηκα πως πειο πριν ειχα δει ενα αλλο φοινικακι πανω σ΄εναν φοινικα απ΄αυτους με τον κορμο κομενο καθετα κατω απο την στεφανη (τους φαγωμενους απο το κοκκινο σκαθαρι φανταζομαι).

Ειπα να το φωτογραφισω και αυτο σαν ντοκουμεντο προσπαθειας για ανασταση του νεκρου δενδρου (μου αρεσουν πολυ οι φοινικες, τους θεωρω πολυτμα δενδρα και λογω μορφης και λογω της πολυ αργης αναπτυξης τους, και η μαζικη καταστροφη τους απο το σκαθαρι ειναι τεραστια ζημια), αλλα αποφασισα να κανω ενα μικρο κυκλο αντι να γυρισω τα μπρος - πισω.

Η μικρη βολτα εγινε μεγαλη και στο μεταξυ η μια φωτογραφια εγινε δεκαδες, τελικα μετα μια ωρα, ξαναγυρισα στον υπο ανασταση νεκρο φοινικα, τον φωτογραφισα και μετα συνεχισα την περιπλανηση φωτογραφιζοντας.

Τελικα μετα απο δυο ωρες βγηκα απο την πισω απο το Ζαππειο πυλη και πηγα στο Παγκρατι κατακοπος, καταϊδρωμενος  και με μια ωρα καθυστερηση.

Την επομενη μερα, Παρασκευη 8 Ιουλιου, φροντισα να βαλω στον εαυτο μου δουλεια σε κεντρικο σημειο της Αργυρουπολης και να παω εκει με την συγκοινωνια με σκοπο κανοντας μετεπιβιβαση στο Συνταγμα να συνεχισω την φωτογραφιση. Πραγματι ετσι εκανα αλλα δυστυχως απο απροσεξια μου δεν φορτισθηκε καλα η μπαταρια της μηχανης και μετα απο λιγες φωτογραφιες η μηχανη εκλεισε αυτοματα επειδη εξαντληθηκε η μπαταρια.

Την Παρασκευη 15 Ιουλιου ηταν η μερα που η αναβληθεισα δουλεια της 7ης του μηνος εγινε και φυσικα εγινε και μια μεγαλη φωτογραφιση.

Τις επομενες μερες οργανωνοντας τις φωτογραφιες σε ομαδες ανακαλυψα πως ειχα ξεχασει τελειως δυο χωρους και ετσι την Τεταρτη 20 Ιουλιου πηγα ξανα στον κηπο.

Ο Εθνικος Κηπος ειναι, κατα την γνωμη μου, ο σημαντικωτερος λογω θεσης και ο καλυτερος λογω σχεδιασμου δημοσιος κηπος της Αθηνας και σε μεγαλη αποσταση απο τον δυετερο, το Πεδιον του Αρεως.

Η φροντιδα που εχει ειναι ανεπαρκεστατη (δεν μπαινω εδω στο γιατι, επειδη δεν ξερω αν ειναι ελλιψη πορων, δημοσιοϋπαλληλικη αδιαφορια, ατυχηματα, η κατι αλλο) και αναντιστοιχη προς την σημασια του για την πολη.

Μπορει ομως η γνωμη μου να εινα μεροληπτικη γιατι σ΄αυτον τον κηπο πηγαινα σαν παιδι (και στο Ζαππειο αλλα λιγωτερο).

Ο κηπος, στα παιδικα μου ματια, ηταν ενας τεραστιος λαβυρινθος. Αυτο φανταζομαι οφειλονταν στους πυκνους θαμνους που εκλειναν - περιοριζαν την θεα προς το βαθος. Ειναι παντου φανερη η προθεση του σχεδιαστη του κηπου (δεν εχω καταλαβει αν ηταν ο Λουϊ Μπαρω η ο Φρειδερικος Σμιτ η καποιος αλλος) να χειριζεται τις εντυπωσεις του επισκεπτη σχεδιαζοντας ελικοειδεις διαδρομες (αλλα αυτο, για να λειτουργησει, χρειαζεται θαμνους που να κοβουν την θεα μεταξυ των διαδοχικων χωρων). Οι χαμηλοι, αραιοι, θαμνοι (οπως ειναι τωρα) που επιτρεπουν την διαμπερη θεα, χαλουν τις εντυπωσεις, το ιδιο κανουν και καποια περασματα (οπως αυτο απο την κεντρικη λιμνη προς την λιμνη της λεωφορου βασιλισης Σοφιας)

Αντιπροσωπευτικη και ευρηματικοτατη σχετικα με τα παραπανω ειναι η περιπτωση μεταβασης απο την μεγαλη πλατεια με την προτομη του Α. Βαλαωριτη προς την προτομη του Ι. Καποδιστρια και το κεντρικο κοματι του κηπου. Εκει δεν βλεπει ο επισκεπτης  τιποτε απ΄ο,τι τον περιμενει μετα λογω μιας μικρης μυτης απο φυτα, αλλα και λογω της (εσκεμμενης) στενοτητας του χωρου (τις Κυριακες οταν ημουν παιδι σ' αυτο το σημειο υπηρχε στριμωξιδι και μπλεξιμο) που διασπα την προσοχη με συνεπεια ξαφνικα και απροβλεπτα να βρεθει σε ενα μικρο πλατωμα που ανασυντασει την προσοχη καθαρισμενη απο προηγουμενες εντυπωσεις αλλα τοτε βρισκεται μπροστα στην σε πανυψηλη στηλη τοποθετημενη προτομη του Καποδιστρια που ετσι εντυπωνεται στο μυαλο εντονωτερα. Αναμφιβολα ο Καποδιστριας ειναι η σημαντικωτερη απο τις προσωπικοτητες που προτομη τους βρισκεται στον κηπο, και για να μεγεθυνθει ο χρονος θεασης - εντυπωσης, αντιθετα προς τις αλλες προτομες (το ιδιο ισχυει και για το Εϋναρδο αλλα ο χωρος εκει δεν εχει ελεγχθει το ιδιο καλα, δεν θα ειχε νοημα αλλωστε) ο χωρος εχει ανεση η προτομη βρισκεται σε μια νησιδα στην μεση του δρομισκου (οχι μετωπικα η μονοπλευρα τοποθετημενη) και πισω η θεα κλινει παλι με μια καμπυλωση της διαδρομης.

Ο κηπος ειναι σπουδαιος για ιστορικους, σχεδιαστικους (του χωρου και του παλαιου εξοπλισμου), φυσιογνωστικους, κοινωνικους,  λογους η για λογους ξεκουρασης  και αναψυχης.

Υπαρχουν ομως δυο τμηματα  του κηπου που απο παλια ως και τωρα εχουν σχετικα μικρη επισκεψιμοτητα και εχουν μια κακομοιρικη, καταθλιπτικη εμφανιση. Ειναι το τμημα απο το μεγαλο κυπαρισσι της προς την λεωφορο Αμαλιας πυλης απο τον κηπο του Ζαππειου ως τον λοφισκο κοντα στην παιδικη Βιβλιοθηκη και το τμημα απο τον βραχο της Αμαλιας ως την κλειστη πυλη της οδου Ηρωδου Αττικου, δηλαδη σχεδον ολο το μηκος της προς το Ζαππειο πλευρας του κηπου (πριν πολλες δεκαετιες μεταξυ της μεγαλης πλατειας και της προτομης του Σ. Σαμαρα υπηρχε το θερινο θεατρο του κηπου ετσι εδικαιολογειτο το πισω απ΄αυτο τμημα να εναι καπως παραμερο και απομονωμενο).

Σ' αυτα τα δυο τμηματα (και στην περγκολα απο τις ουασιγκτωνιες ως την πυλη προς το Ζαππειο) και τις τεσσερεις μερες βρηκα να καθονται συνηθως μονοι αλλα που και που δυο δυο νεαροι ανδρες (οι περισσοτεροι μαυριδεροι αλλοδαποι - δεν εχω κατι εναντιον των μαυριδερων και εγω μαυριδερος ειμαι), μου φανηκε σαν ανδρικη πορνεια, και απο αμηχανια και για να αποφυγω κουβεντες μαζι τους δεν φωτογραφισα μερικους, ειναι κατι που επιτεινει την κακομοιρια και καταθλιπτικοτητα του χωρου.

Νομιζω πως μια ανακαινιση ισως και με προσθηκη καποιου νεου πολου ενδιαφεροντος (ας γινει μια μικροεπεμβαση στον χωρο) η απλα η δημιουργια ενος ευχαριστου περιπατου μεσα σε ενδιαφερουσα βλαστηση και διπλα σε ενα ρυακι, μπορει να βελτιωσει την κατασταση απο καθε αποψη.

Τελικα μετα απο 24 ημερων δουλεια και διαγραφη οσων ηταν τελειως κακες, εμεινε ενα συνολο 355 φωτογραφιων οργανωμενων σε 42 ομαδες για τον κηπο και σε μια 43η ομαδα για τις πλακοστρωσεις των πεζοδρομιων της λεωφορου βασιλεως Γεωργιου β'. Οι ομαδες ταξινομηθηκαν με βαση μια υποθετικη διαδρομη που ξεκινα εξω απο την κεντρικη πυλη της λεωφορου Αμαλιας και περνωντας σαν μονοκονδυλια μονο μια φορα απο καθε πολο ενδιαφεροντος, που αποτελει το ονομα της ομαδας, καταληγει στην λεωφορο βασιλεως Γεωργιου β'.

Οι ταξινομημενες ομαδες μαζι με την παρουσα εισαγωγη αναρτηθηκαν στο blog  μου   jan1448  στην ημερομηνια Τεταρτη 20 Ιουλιου 2011 (οι πακοστρωσεις πεζοδρομιων της λεωφ. βασ. Γεωργιου β' στην ημερομηνια Τριτη 19 Ιουλιου 2011) με ωρολογιακη σειρα αντιστροφη απο την σειρα διαδοχης τους στην υποθετικη διαδρομη ωστε απο πανω προς τα κατω να βρισκεται πρωτα η εισαγωγη μετα ο χωρος εξω απο την πυλη της λεωφορου Αμαλιας και στο τελος οι πλακοστρωσεις των πεζοδρομιων της λεωφορου βασιλεως Γεωργιου β'.

Εθνικος Κηπος, εξω απο την πυλη της λεωφορου Αμαλιας

Πολυ σοφα οι ουασιγκτωνιες ειναι φυτευμενες στο βαθος του χωρις δενδρα χωρου της εισοδου.

Σαν σειρα απο σημαιες τα πανω απο την υπολοιπη βλαστηση φυλλα τους επισημαινουν τον χωρο και προσκαλουν για μια επισκεψη στον κηπο

[αν παθουν κατι (δεδομενου πως το κοκκινο σκαθαρι ειναι ανελεητο και εχει ηδη σε ελαχιστο χρονο, μετα το 2000, αφανισει παρα πολλους αιωνοβιους φοινικες) σε ολη την Αττικη (και στην υπολοιπη Ελλαδα) η απωλεια για τον κηπο θα ειναι τεραστια (πριν λιγα χρονια ουτε που θα μου περνουσε απο το νου η σκεψη πως μπορει να χαθουν αυτα τα δενδρα), εκτος απο το κοκκινο σκαθαρι υπαρχει και μια επικινδυνη πεταλουδα (σκαθαρι: rhynchophorus ferrugineus,  πεταλουδα: paysandisia archon)]

Ισως η εισοδος να ηταν καλυτερη αν:

1. τα περιπτερα και το κιοσκι των λεωφορειων βρισκονταν μετα την τριτη μαρμαρινη κολωνα της περιφραξης; (αν ο σχεδιαστης του κηπου ειθελε κατι ψηλο κοντα στην εισοδο θα ειχε φυτεψει δενδρα, δεν το εκανε ομως)

2. καποια χαμηλη κατασκευη η εξωτερικο περτερι εμποδιζε την εκθεση τοσης πραματειας και την αποθηκευση της παλιας επιπλωσης ακριβως διπλα απο την πορτα;

3. παραμενοντας η διαβαση (και το φαναρι της) ακριβως μπροστα απο την πορτα ετοποθετειτο ενα αλλο φαναρι ωστε τα ατυτοκινητα (ιδιως τα λεωφορεια) να σταματουν πριν την τριτη μαρμαρινη κολωνα της περιφραξης; (παρεχοντας ανεση στους πεζους)

Εθνικος Κηπος, η κυρια εισοδος απο την λεωφορο βασιλισης Αμαλιας

τα πεζουλια, ενδιαφερουσα αναμειξη
νεοαναγεννησιακου και μοντερνου σχεδιασμου

η διπλη δενδροστοιχια απο μεγαλοπρεπεις ουασιγκτωνιες

οριζει το συνορο αναμεσα στην πολη και τον κηπο

το πρωτο απο τα εξαιρετικα (παντα χωρις φυλακα) φυλακια του κηπου

εχω την γνωμη πως πολυ παλιοτερα ηταν πρασινα

αλλα απο τοτε που τα βερνικια αντικατεστησαν τα λουστρα

και το ξυλο θεωρηθηκε πολυτιμο φυσικο υλικο απο

μια κοινωνια τελειως εχθρικη προς την φυση (τιμουμε αυτο που μισουμε)

ολες οι ξυλοκατασκευες πρεπει να φαινονται

το πλακοστρωτο

ως τις αρχες της δεκαετιας του '60 ηταν η συνηθισμενη επιστρωση των πεζοδρομιων της Αθηνας μετα αντικατασταθηκαν απο τις πολυ φθηνοτερες τσιμεντοπλακες και ξεχασθηκαν, ετσι οταν αρχισαν οι εκτεταμενες πεζοδρομησεις οπου γλυτωσαμε απο τις φθηνιαρικες σχιστοπλακες προτιμηθηκαν αλλα υλικα ασχετα με την "παραδοση" 

τα περιστερια στο ρολοϊ

το ηλιακο ρολοϊ

ως παιδι ειχα πολλες φορες προσπαθησει να διαβασω την σωστη ωρα, ομως ποτε δεν καταφερα να καταλαβω τους αναγκαιους υπολογισμους που ειναι (μισοσβυσμενοι τωρα πια) στην βαση του

παντως απο το ρολοϊ και τον μετεωρολογικο σταθμο του κηπου εμαθα πως η κατανοηση της φυσης μπορει να επιρεασει θετικα και να προσφερει ωφελειες στον ανθρωπο, πως τα φυσικα συμβαντα αλληλεξαρτωνται, πως στην φυση η αυθαιρεσια ειναι ανυπαρκτη, εμαθα να εκτιμω (με τις παιδικες μου τοτε ικανοτητες) την φυσιογνωσια

το μεγαρο Μαυροκορδατου

το ανακαινισμενο ξενοδοχειο Αμαλια
ευτυχως γλυτωσε την νεοκλασσικομανια που
μετεβαλε σε αρχιτεκτονικο φρικο το king George

Εθνικος Κηπος, το περασμα αναμεσα στις ουασιγκτονιες, το λουτρο των αστεγων και η συσταδα με τις αριες

εχει μια μεγαλοπρεπεια αυτη η διπλη σειρα απο ουασιγκτονιες

http://en.wikipedia.org/wiki/Washingtonia_filifera

ο διαδρομος με τις ουασιγκτονιες με θαυμασιο μαρμαρινο δαπεδο

το υπαιθριο λουτρο κατω απο την αρια

η συσταδα με τις αριες

συνδεσμος: http://en.wikipedia.org/wiki/Quercus_ilex

προσπαθεια "αναγεννησης" φοινικα

μακαρι να πετυχει..

αρδευτικο αυλακι

                                           ανοιχτοι υδαταγωγοι ποτισματος
                                           ειναι και αυτοι απο τα στοιχεια που μονο ο κηπος εχει

                                           συνδεσμος:  Εθνικος Κηπος, λιμνη

Εθνικος Κηπος, η μεγαλη πλατεια με την προτομη του Αριστοτελη Βαλαωριτη

Εθνικος Κηπος, η διαδρομη απο την συσταδα με τις αριες στην (κλειστη) εισοδο απο την Βουλη και ως την περγκολα με τις γλυτσινιες

bamboo (υπαρχουν σε διαφορες θεσεις)

πευκη η καναριος (pinus canariensis)
συνδεσμος: http://en.wikipedia.org/wiki/Pinus_canariensis
Ειναι εξαιρετικα πυραντοχο(!) και (το σπουδαιοτερο) αναβλαστανει σε θεσεις κατω απο την υπαρχουσα κομητου δενδρου υστερα απο καταστροφη οπως πυρκαϊα. Πολυ ενδιαφερον!
Πρεπει να υπαρχει στον εθνικο κηπο απο πολλες δεκαετιες αλλα δεν νομιζω πως εχει γινει
καμια προσπαθεια διαδοσης του σε δαση (πριν αρκετα χρονια ειχα δει ενα τετοιο, συμπεραινω, πευκο σε κηπο στην Κηφισια και παντα ειχα την απορια γιατι ειχε νεους βλαστους χαμηλα στον κορμο).
ο κηπος εχει δυνατοτητες να μας μαθαινει απροβλεπτα πολλα χρησιμα πραγματα