Την Πεμπτη 7 Ιουλιου ειχα μια δουλεια κοντα στο Συνταγμα, η δουλεια αναβληθηκε και βρεθηκα να εχω μιαμιση - δυο ωρες κενο μεχρι την επομενη δουλεια που ειχα στο Παγκρατι.
Σκεφθηκα να κανω μια βολτα στον Εθνικο Κηπο να περασει η ωρα μου και σιγα σιγα να ανεβω στο Παγκρατι.
Εκανα μια μικρη βολτα και διπλα στην προτομη του Καποδιστρια ειδα ενα μικρο φοινικακι φυτρωμενο πανω σ' ενα δενδρο, καθως ειχα μια φωτογραφικη μηχανη μαζι μου το φωτογραφισα. Μετα σκεφθηκα πως πειο πριν ειχα δει ενα αλλο φοινικακι πανω σ΄εναν φοινικα απ΄αυτους με τον κορμο κομενο καθετα κατω απο την στεφανη (τους φαγωμενους απο το κοκκινο σκαθαρι φανταζομαι).
Ειπα να το φωτογραφισω και αυτο σαν ντοκουμεντο προσπαθειας για ανασταση του νεκρου δενδρου (μου αρεσουν πολυ οι φοινικες, τους θεωρω πολυτμα δενδρα και λογω μορφης και λογω της πολυ αργης αναπτυξης τους, και η μαζικη καταστροφη τους απο το σκαθαρι ειναι τεραστια ζημια), αλλα αποφασισα να κανω ενα μικρο κυκλο αντι να γυρισω τα μπρος - πισω.
Η μικρη βολτα εγινε μεγαλη και στο μεταξυ η μια φωτογραφια εγινε δεκαδες, τελικα μετα μια ωρα, ξαναγυρισα στον υπο ανασταση νεκρο φοινικα, τον φωτογραφισα και μετα συνεχισα την περιπλανηση φωτογραφιζοντας.
Τελικα μετα απο δυο ωρες βγηκα απο την πισω απο το Ζαππειο πυλη και πηγα στο Παγκρατι κατακοπος, καταϊδρωμενος και με μια ωρα καθυστερηση.
Την επομενη μερα, Παρασκευη 8 Ιουλιου, φροντισα να βαλω στον εαυτο μου δουλεια σε κεντρικο σημειο της Αργυρουπολης και να παω εκει με την συγκοινωνια με σκοπο κανοντας μετεπιβιβαση στο Συνταγμα να συνεχισω την φωτογραφιση. Πραγματι ετσι εκανα αλλα δυστυχως απο απροσεξια μου δεν φορτισθηκε καλα η μπαταρια της μηχανης και μετα απο λιγες φωτογραφιες η μηχανη εκλεισε αυτοματα επειδη εξαντληθηκε η μπαταρια.
Την Παρασκευη 15 Ιουλιου ηταν η μερα που η αναβληθεισα δουλεια της 7ης του μηνος εγινε και φυσικα εγινε και μια μεγαλη φωτογραφιση.
Τις επομενες μερες οργανωνοντας τις φωτογραφιες σε ομαδες ανακαλυψα πως ειχα ξεχασει τελειως δυο χωρους και ετσι την Τεταρτη 20 Ιουλιου πηγα ξανα στον κηπο.
Ο Εθνικος Κηπος ειναι, κατα την γνωμη μου, ο σημαντικωτερος λογω θεσης και ο καλυτερος λογω σχεδιασμου δημοσιος κηπος της Αθηνας και σε μεγαλη αποσταση απο τον δυετερο, το Πεδιον του Αρεως.
Η φροντιδα που εχει ειναι ανεπαρκεστατη (δεν μπαινω εδω στο γιατι, επειδη δεν ξερω αν ειναι ελλιψη πορων, δημοσιοϋπαλληλικη αδιαφορια, ατυχηματα, η κατι αλλο) και αναντιστοιχη προς την σημασια του για την πολη.
Μπορει ομως η γνωμη μου να εινα μεροληπτικη γιατι σ΄αυτον τον κηπο πηγαινα σαν παιδι (και στο Ζαππειο αλλα λιγωτερο).
Ο κηπος, στα παιδικα μου ματια, ηταν ενας τεραστιος λαβυρινθος. Αυτο φανταζομαι οφειλονταν στους πυκνους θαμνους που εκλειναν - περιοριζαν την θεα προς το βαθος. Ειναι παντου φανερη η προθεση του σχεδιαστη του κηπου (δεν εχω καταλαβει αν ηταν ο Λουϊ Μπαρω η ο Φρειδερικος Σμιτ η καποιος αλλος) να χειριζεται τις εντυπωσεις του επισκεπτη σχεδιαζοντας ελικοειδεις διαδρομες (αλλα αυτο, για να λειτουργησει, χρειαζεται θαμνους που να κοβουν την θεα μεταξυ των διαδοχικων χωρων). Οι χαμηλοι, αραιοι, θαμνοι (οπως ειναι τωρα) που επιτρεπουν την διαμπερη θεα, χαλουν τις εντυπωσεις, το ιδιο κανουν και καποια περασματα (οπως αυτο απο την κεντρικη λιμνη προς την λιμνη της λεωφορου βασιλισης Σοφιας)
Αντιπροσωπευτικη και ευρηματικοτατη σχετικα με τα παραπανω ειναι η περιπτωση μεταβασης απο την μεγαλη πλατεια με την προτομη του Α. Βαλαωριτη προς την προτομη του Ι. Καποδιστρια και το κεντρικο κοματι του κηπου. Εκει δεν βλεπει ο επισκεπτης τιποτε απ΄ο,τι τον περιμενει μετα λογω μιας μικρης μυτης απο φυτα, αλλα και λογω της (εσκεμμενης) στενοτητας του χωρου (τις Κυριακες οταν ημουν παιδι σ' αυτο το σημειο υπηρχε στριμωξιδι και μπλεξιμο) που διασπα την προσοχη με συνεπεια ξαφνικα και απροβλεπτα να βρεθει σε ενα μικρο πλατωμα που ανασυντασει την προσοχη καθαρισμενη απο προηγουμενες εντυπωσεις αλλα τοτε βρισκεται μπροστα στην σε πανυψηλη στηλη τοποθετημενη προτομη του Καποδιστρια που ετσι εντυπωνεται στο μυαλο εντονωτερα. Αναμφιβολα ο Καποδιστριας ειναι η σημαντικωτερη απο τις προσωπικοτητες που προτομη τους βρισκεται στον κηπο, και για να μεγεθυνθει ο χρονος θεασης - εντυπωσης, αντιθετα προς τις αλλες προτομες (το ιδιο ισχυει και για το Εϋναρδο αλλα ο χωρος εκει δεν εχει ελεγχθει το ιδιο καλα, δεν θα ειχε νοημα αλλωστε) ο χωρος εχει ανεση η προτομη βρισκεται σε μια νησιδα στην μεση του δρομισκου (οχι μετωπικα η μονοπλευρα τοποθετημενη) και πισω η θεα κλινει παλι με μια καμπυλωση της διαδρομης.
Ο κηπος ειναι σπουδαιος για ιστορικους, σχεδιαστικους (του χωρου και του παλαιου εξοπλισμου), φυσιογνωστικους, κοινωνικους, λογους η για λογους ξεκουρασης και αναψυχης.
Υπαρχουν ομως δυο τμηματα του κηπου που απο παλια ως και τωρα εχουν σχετικα μικρη επισκεψιμοτητα και εχουν μια κακομοιρικη, καταθλιπτικη εμφανιση. Ειναι το τμημα απο το μεγαλο κυπαρισσι της προς την λεωφορο Αμαλιας πυλης απο τον κηπο του Ζαππειου ως τον λοφισκο κοντα στην παιδικη Βιβλιοθηκη και το τμημα απο τον βραχο της Αμαλιας ως την κλειστη πυλη της οδου Ηρωδου Αττικου, δηλαδη σχεδον ολο το μηκος της προς το Ζαππειο πλευρας του κηπου (πριν πολλες δεκαετιες μεταξυ της μεγαλης πλατειας και της προτομης του Σ. Σαμαρα υπηρχε το θερινο θεατρο του κηπου ετσι εδικαιολογειτο το πισω απ΄αυτο τμημα να εναι καπως παραμερο και απομονωμενο).
Σ' αυτα τα δυο τμηματα (και στην περγκολα απο τις ουασιγκτωνιες ως την πυλη προς το Ζαππειο) και τις τεσσερεις μερες βρηκα να καθονται συνηθως μονοι αλλα που και που δυο δυο νεαροι ανδρες (οι περισσοτεροι μαυριδεροι αλλοδαποι - δεν εχω κατι εναντιον των μαυριδερων και εγω μαυριδερος ειμαι), μου φανηκε σαν ανδρικη πορνεια, και απο αμηχανια και για να αποφυγω κουβεντες μαζι τους δεν φωτογραφισα μερικους, ειναι κατι που επιτεινει την κακομοιρια και καταθλιπτικοτητα του χωρου.
Νομιζω πως μια ανακαινιση ισως και με προσθηκη καποιου νεου πολου ενδιαφεροντος (ας γινει μια μικροεπεμβαση στον χωρο) η απλα η δημιουργια ενος ευχαριστου περιπατου μεσα σε ενδιαφερουσα βλαστηση και διπλα σε ενα ρυακι, μπορει να βελτιωσει την κατασταση απο καθε αποψη.
Τελικα μετα απο 24 ημερων δουλεια και διαγραφη οσων ηταν τελειως κακες, εμεινε ενα συνολο 355 φωτογραφιων οργανωμενων σε 42 ομαδες για τον κηπο και σε μια 43η ομαδα για τις πλακοστρωσεις των πεζοδρομιων της λεωφορου βασιλεως Γεωργιου β'. Οι ομαδες ταξινομηθηκαν με βαση μια υποθετικη διαδρομη που ξεκινα εξω απο την κεντρικη πυλη της λεωφορου Αμαλιας και περνωντας σαν μονοκονδυλια μονο μια φορα απο καθε πολο ενδιαφεροντος, που αποτελει το ονομα της ομαδας, καταληγει στην λεωφορο βασιλεως Γεωργιου β'.
Οι ταξινομημενες ομαδες μαζι με την παρουσα εισαγωγη αναρτηθηκαν στο blog μου jan1448 στην ημερομηνια Τεταρτη 20 Ιουλιου 2011 (οι πακοστρωσεις πεζοδρομιων της λεωφ. βασ. Γεωργιου β' στην ημερομηνια Τριτη 19 Ιουλιου 2011) με ωρολογιακη σειρα αντιστροφη απο την σειρα διαδοχης τους στην υποθετικη διαδρομη ωστε απο πανω προς τα κατω να βρισκεται πρωτα η εισαγωγη μετα ο χωρος εξω απο την πυλη της λεωφορου Αμαλιας και στο τελος οι πλακοστρωσεις των πεζοδρομιων της λεωφορου βασιλεως Γεωργιου β'.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου