Σχολιο του Ιουλιανος σε αρθρο του κ. Θαναση Μαυριδη στο Capital.gr (δεν εχω διαβασει αλλα σχολια του) το αρθρο δεν μου φανηκε σημαντικο, το σχολιο με εντυπωσιασε.
Ως Θεσσαλονικεύς δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα έκπληξη στο άκουσμα των ονομάτων που "κοσμούσαν" το περιώνυμο κύκλωμα. Η πόλη αυτή θυμίζει Άγρια Δύση επί το πολυπληθέστερον. Κυριαρχείται από εκατό ως διακόσιες βρωμοοικογένειες με λαμπρό ή ανύπαρκτο, ως επί το πλείστον, παρελθόν. Είτε πρόκειται για πρόσωπα με γνωστή διαδρομή ως συνεργάτες των Γερμανών και του κατοπινού παρακράτους, οι γόνοι των οποίων σήμερα βρίσκονται στην κορυφή της επιτόπιας επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ είτε για κομματόσκυλα που κατάφεραν, μόλις έβαλαν δόντι στα ψίχουλα του Δημοσίου, να καταπιούν στη συνέχεια με μοναδική επιδεξιότητα ολόκληρο το βόδι.
Η πάσης φύσεως ηγεσία της πόλης χαρακτηρίζεται από ένα δυσώδες μείγμα μικροαστισμού, κονφορμισμού, εκκωφαντικής ανικανότητας, διανοητικής και πνευματικής στειρότητας, ηθικής χωλότητας, συνωμοτικής μανίας, πολυφαγίας, ταχυφαγίας, πολυπράγμονος αγνοίας, αδιαπέραστης θρασύτητας, νερωμένης οξύτητας, εμμανούς και ανελλήνιστου εθνικοπατριωτισμού... Πολιτική εκπροσώπηση, δημοτικές, διοικητικές, θρησκευτικές αρχές, πανεπιστημιακή κοινότητα και σύμπαν το αυτοπροσδιοριζόμενο (κατά κανόνα σε καφέ και ταβέρνες...) ως "πνευματικό" σκυλολόι, όλοι τους, εξαντλούν με συνέπεια και συνέχεια και σε κλίμα μελών κλειστής λέσχης την όποια δραστηριότητά τους στην απομύζηση των όποιων πόρων διαθέτει αυτή η πόλη...
Ως Θεσσαλονικεύς δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα έκπληξη στο άκουσμα των ονομάτων που "κοσμούσαν" το περιώνυμο κύκλωμα. Η πόλη αυτή θυμίζει Άγρια Δύση επί το πολυπληθέστερον. Κυριαρχείται από εκατό ως διακόσιες βρωμοοικογένειες με λαμπρό ή ανύπαρκτο, ως επί το πλείστον, παρελθόν. Είτε πρόκειται για πρόσωπα με γνωστή διαδρομή ως συνεργάτες των Γερμανών και του κατοπινού παρακράτους, οι γόνοι των οποίων σήμερα βρίσκονται στην κορυφή της επιτόπιας επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ είτε για κομματόσκυλα που κατάφεραν, μόλις έβαλαν δόντι στα ψίχουλα του Δημοσίου, να καταπιούν στη συνέχεια με μοναδική επιδεξιότητα ολόκληρο το βόδι.
Η πάσης φύσεως ηγεσία της πόλης χαρακτηρίζεται από ένα δυσώδες μείγμα μικροαστισμού, κονφορμισμού, εκκωφαντικής ανικανότητας, διανοητικής και πνευματικής στειρότητας, ηθικής χωλότητας, συνωμοτικής μανίας, πολυφαγίας, ταχυφαγίας, πολυπράγμονος αγνοίας, αδιαπέραστης θρασύτητας, νερωμένης οξύτητας, εμμανούς και ανελλήνιστου εθνικοπατριωτισμού... Πολιτική εκπροσώπηση, δημοτικές, διοικητικές, θρησκευτικές αρχές, πανεπιστημιακή κοινότητα και σύμπαν το αυτοπροσδιοριζόμενο (κατά κανόνα σε καφέ και ταβέρνες...) ως "πνευματικό" σκυλολόι, όλοι τους, εξαντλούν με συνέπεια και συνέχεια και σε κλίμα μελών κλειστής λέσχης την όποια δραστηριότητά τους στην απομύζηση των όποιων πόρων διαθέτει αυτή η πόλη...
Η βρώμα και η δυσωδία τους έχουν πλέον προσλάβει ιζηματώδη μορφή. Η αποκόλλησή τους από το σώμα της πόλης θα συνεπαγόταν τον σοβαρό τραυματισμό της υπνώττουσας, δήθεν "ερωτικής" και κατά τη γνώμη μου μονίμως μαστουρωμένης τοπικής κοινωνίας των φτωχοδιαβόλων που αναμασούν και αναπαράγουν τα περί "ερωτικής πόλης", "φτωχομάνας", "συμπρωτεύουσας", "βυζαντινούπολης" και τα λοιπά κουραφέξαλα που τόσο αυτάρεσκα μυρηκάζουν οι επιτόπιοι και τόσο γαλαντόμα επιδοκιμάζουν οι Αθηναίοι. Η πόλη όζει. Η πόλη νοσεί. Η πόλη ανέχεται τη μαφία που την κυβερνά διότι επιμένει να μη κοιτάζει τι γίνεται στα "ρετιρέ", διότι επιμένει "να κάνει τη δουλειά της". Ο κατευθυνόμενος από όλες τις πλευρές, ανεξαρτήτως ομολογίας, ιδεολογίας και πάσης άλλης υποτιθέμενης αυθεντίας, βαθύτατος κοινωνικός συντηρητισμός, η απάθεια, η μαζικοποίηση της απάθειας, "οικοδομούν" το έδαφος που επιτρέπει να βλαστάνουν τέτοια φυντάνια.
Όταν ο υπό προφυλάκιση πρώην δήμαρχος της πόλης θεωρεί εύλογο γεγονός το "σκούπισμα" του ταμείου του από τους υπαλλήλους του και ακόμη πιο εύλογο το ποσό που αναγράφεται στον προσωπικό τραπεζικό του λογαριασμό, και στην πόλη "δεν κουνιέται φύλλο".
Όταν ο μητροπολίτης αποφαίνεται περί θεμάτων εθνικής, οικονομικής, νομισματικής πολιτικής και εκφράζει δημόσια τη θέση του επί θεσμικών, νομικών, επιστημονικών εξελίξεων και εν γένει επί παντός του επιστητού, ενώ ταυτόχρονα επιδεικνύει εκκλησιαστικό ύφος και ήθος ουδεμία - ούτε εκ του μακρόθεν - έχουσα ομοιότητα με το πρότυπο του Ιησού Χριστού, και οι πάντες τον θεωρούν απλώς "ιδιόρρυθμο" ή "πατριώτη".
Όταν επιτόπιοι πολιτευτές, βουλευτές, υπουργοί ή διεκδικητές της πρωθυπουργίας, ακόμη και πρωθυπουργοί, βαρύνονται με αίσχη όπως ο νόμος περί (μη) ευθύνης πολιτικών προσώπων ή το περίφημο "άστο γι' αργότερα", οι δε συνεργάτες τους ενέχονται σε σκάνδαλα που σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα θα σήμαιναν απλώς τον πολιτικό ενταφιασμό των προστατών τους "χωρίς να τους διαβάσει παπάς".
Όταν η τοπική πανεπιστημιακή, καλλιτεχνική και εν γένει πνευματική ελίτ απλώς διαχειρίζεται (ουδεμία πνευματικότητα επιδεικνύουσα κατά την ενθυλάκωση του παρά) κονδύλια ειδικών λογαριασμών υπουργείων και επιδίδεται μετά μανίας, και πλήρους ακρατείας, στο άθλημα του προσωπικού πλουτισμού εν μέσω δήθεν παρεμβάσεων υπέρ της προαγωγής της κοινωνίας...
Όταν όλα αυτά συμβαίνουν, και δεν ανοίγει ρουθούνι, τότε καταλαβαίνετε, προεκτείνοντας το παράδειγμα σε εθνική κλίμακα, γιατί αυτός ο τόπος χρεοκόπησε...
παραπομπη στο προφιλ του Ιουλιανος:http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.capital.gr%2Fgmessages%2FmemberTopics.asp%3Fid%3D62218&h=WAQFsi0wIAQFYNKwYAv22HOh7zoKDYnZc0czDp9GePqB7Cg
Όταν ο υπό προφυλάκιση πρώην δήμαρχος της πόλης θεωρεί εύλογο γεγονός το "σκούπισμα" του ταμείου του από τους υπαλλήλους του και ακόμη πιο εύλογο το ποσό που αναγράφεται στον προσωπικό τραπεζικό του λογαριασμό, και στην πόλη "δεν κουνιέται φύλλο".
Όταν ο μητροπολίτης αποφαίνεται περί θεμάτων εθνικής, οικονομικής, νομισματικής πολιτικής και εκφράζει δημόσια τη θέση του επί θεσμικών, νομικών, επιστημονικών εξελίξεων και εν γένει επί παντός του επιστητού, ενώ ταυτόχρονα επιδεικνύει εκκλησιαστικό ύφος και ήθος ουδεμία - ούτε εκ του μακρόθεν - έχουσα ομοιότητα με το πρότυπο του Ιησού Χριστού, και οι πάντες τον θεωρούν απλώς "ιδιόρρυθμο" ή "πατριώτη".
Όταν επιτόπιοι πολιτευτές, βουλευτές, υπουργοί ή διεκδικητές της πρωθυπουργίας, ακόμη και πρωθυπουργοί, βαρύνονται με αίσχη όπως ο νόμος περί (μη) ευθύνης πολιτικών προσώπων ή το περίφημο "άστο γι' αργότερα", οι δε συνεργάτες τους ενέχονται σε σκάνδαλα που σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα θα σήμαιναν απλώς τον πολιτικό ενταφιασμό των προστατών τους "χωρίς να τους διαβάσει παπάς".
Όταν η τοπική πανεπιστημιακή, καλλιτεχνική και εν γένει πνευματική ελίτ απλώς διαχειρίζεται (ουδεμία πνευματικότητα επιδεικνύουσα κατά την ενθυλάκωση του παρά) κονδύλια ειδικών λογαριασμών υπουργείων και επιδίδεται μετά μανίας, και πλήρους ακρατείας, στο άθλημα του προσωπικού πλουτισμού εν μέσω δήθεν παρεμβάσεων υπέρ της προαγωγής της κοινωνίας...
Όταν όλα αυτά συμβαίνουν, και δεν ανοίγει ρουθούνι, τότε καταλαβαίνετε, προεκτείνοντας το παράδειγμα σε εθνική κλίμακα, γιατί αυτός ο τόπος χρεοκόπησε...
παραπομπη στο προφιλ του Ιουλιανος:http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.capital.gr%2Fgmessages%2FmemberTopics.asp%3Fid%3D62218&h=WAQFsi0wIAQFYNKwYAv22HOh7zoKDYnZc0czDp9GePqB7Cg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου