Για την ορθογραφια και την ανορθογραφια

Το σημειωμα γραφηκε την Κυριακη 17-03-2013 σαν απαντησεις σε σχολιο του Babis Thodoropoulos που εγινε την Πεμπτη 14-03-2013 σε αναρτηση του Yiannis Linardhakis στο facebook στο χρονολογιο του "Καθε Σαββατο στην Αθηνα"  την Τριτη 13-03-2013 
μεταβαση στο facebook:
https://www.facebook.com/groups/107446506033882/permalink/342235325888331/?comment_id=343413959103801&offset=0&total_comments=6
.

@ Babis Theodoropoulos:

Διορθωνω αμεσως το –ωδυνεν- σε –ωδινεν- οπως μου υποδειχνετε.

Πουθενα δεν εγραψα πως η ορθογραφια δεν εμπιπτει στην σφαιρα των ενδιαφεροντων μου.

Αντιθετα εγραψα πως προθυμα αμεσως θα διορθωσω ολα τα λαθη που θα μου σημειωσετε, αρα το ενδιαφερον μου για την ορθογραφια ειναι προφανες.

Επεισης εγραψα, με καποια στενοχωρια, πως ποτε δεν ημουν και ακομη δεν ειμαι καλος στην ορθογραφια και, τωρα, συμπληρωνω πως, αν και, ο,τι γραφω το γραφω χρησιμοποιωντας το λεξικο σαν ορθογραφικο δεκανικι (μια μεγαλη πρακτικη δυσκολια).σιγουρα μου ξεφευγουν αρκετα λαθη.

Ανεφερα πως αν και ανορθογραφος καταφερνω εντουτοις να συνεννοουμαι θελοντας να τονισω πως εχουν αδικο οσοι απο τους πολλους που δεν εχουν αυτο το εκ γενετης ελαττωμα (του να ειναι ανορθογραφοι) κρινουν πως οι ανορθογραφοι εχουν λιγωτερα δικαιωματα στην επικοινωνια ή στην προοδο, χωρις να θελω να μειωσω την αξια της ορθογραφιας.

Οι εντυπωσιακες φρασεις ως τιτλοι ειναι σαν τα εντυπωσιακα περιτυλιγματα, μπορει να προβαλλουν κατι σημαντικο ή κατι ασημαντο.

Οσον η συγκεκριμμενη αναφορα με αφορα, γιατι να αυτολογοκριθω στερωντας εγω ο ιδιος τα σημειωματα μου απο εναν ετυπωσιακο τιτλο, ειδικα στην περιπτωση κριτικης των αποτελεσματων του διαγωνισμου rethink Athens που εντυπωσιακο περιτυλιγμα και περιεχομενο ταυτιζονται; Και, δεν βλεπω γιατι πρεπει να γνωριζω κατα βαθος την φραση που χρησιμοποιησα, οι πιθανοι αναγνωστες μου (ακροατηριο γραφετε) την γνωριζουν, ολοι, σε βαθος ωστε να συγχισθουν απο την χρηση που της εκανα; (αν η χρηση της ειναι λανθασμενη).

Μαλλον εχουμε διαφορετικη αποψη σχετικα με την εκδηλωση του ενδιαφεροντος για το μελλον της Αθηνας και υποθετω πως σ’ αυτο οφειλεται η σχετικη παρεξηγηση.

.

Σχετικα με την ορθογραφια σημειωνω εκτενεστερα πως.

Ειμαι εκ γενετης ανορθογραφος, εχω αυτο το φυσικο ελαττωμα.

Στο δημοτικο σχολειο η εκθεση μου, με το ζορι τρια τεταρτα της σελιδας (οταν αλλα παιδια εγραφαν ανετα μιαμιση σελιδα), μου επεστρεφετο κατακοκκινη απο τις διορθωσεις του δασκαλου, τα πιο πολλα λαθη ηταν στους τονους, τους περισσοτερους τους ξεχνουσα ή εβαξα αλλους αντι αλλων, στα πνευματα ομως τα πηγαινα, εμπειρικα, αρκετα καλα (τις δασυνομενες λεξεις ποτε δεν καταφερα να τις αποστηθισω).

Τελος παντων μπορεσα να τελειωσω το δημοτικο και μπηκα τον Σεπτεμβριο με επανεξεταση στο γυμνασιο. (στην εποχη μου υπηρχαν εισαγωγικες εξετασεις απο το δημοτικο στο γυμνασιο και, εγω δεν καταφερα να εισαχθω τον Ιουνιο με την πρωτη εξεταση).

Πρωτη γυμνασιου και ειχα να αντιπαλαιψω με τις ισχνες μου δυναμεις δυο πανισχυρους, ατεγκτους αντιπαλους.

το αναγνωστικο Ζουκη (που οι γλωσσικα και γραμματικα αναξιοι το λεγαμε μπου-ζουκι).

και

την γραμματικη του Αχιλλεως Λ. Τζαρτζανου (που, να το ελαττωμα της ελλειψεως τονων, το ονομα του στο εξωφυλλο ηταν με κεφαλαια χωρις τονους και ποτε δεν εμαθα με σιγουρια αν ο ανθρωπος λεγοταν Τζαρτζάνος η Τζάρτζανος, αργοτερα μεγαλωνοντας, ειδα παλια βιβλια με τονισμο και των κεφαλαιων οποτε καταλαβα το αστοχο της παραλειψεως των τονων στα πεζα και στα κεφαλαια, αλλα στο γυμνασιο ημουν μικρος και απραγος).

Απογοητευθηκα και αποθαρρυνθηκα συχνα οσο ημουν παιδι και εξαρτιομουν απο τον τονισμο και την ορθογραφια για να εχω ένα βαθμο που θα επετρεπε να στεκω αξιοπρεπως διπλα στους καλους μαθητες της ταξης μου και να ελπίζω σε καποιο ευπρεπες επιπεδο επαγγελματικων σπουδων.

Ευτυχως ειχα ενα εμφυτο ταλεντο (κανεις δεν ειναι τελειως χαμενος) στην ετυμολογιση των αγνωστων λεξεων, στο συντακτικο (που δεν ειχαμε βιβλιο) και στα ανωμαλα ρηματα και παραθετικα επιθετων.

Αυτο το εμφυτο ταλεντο μου με βοηθουσε στην μεταφραση και αγνωστων κειμενων των αρχαιων συγγραφεων (ο σκοπελος Ζουκης ειχε ξεπερασθει) πολυ καλυτερα απο τους συμμαθητες μου που αριστευαν στην γραμματικη και στην ορθογραφια.

Ετσι καταφερνα (με αγχος βεβαια γιατι οι τοτε καθηγητες δεν συγχωρουσαν λαθη στην τεχνολογια των ακαταληκτων ενρινοληκτων ημιφωνοληκτων συμφωνοληκτων εις –ην –ενος και του καταληκτικου φωνηεντοληκτου θηλυκου ονοματος τυρσις που κλινεται κατα το πολις κλπ κλπ) να περνω τα αρχαια.

Στα νεα με τις ανορθογραφιες και το ξερο υφος μου χωρις καλολογικα στοιχεια , κινδυμεψα πολλες φορες να πατωσω βαθμολογικα (στο πρωτο διμηνο, νομιζω της πρωτης λυκειου, πηρα βαθμο πεντε με αριστα το εικοσι, και θελησα να αλλαξω σχολειο αλλα μου εδωσε χαρη ο, αυστηροτατος, ειναι αληθεια,περι την ορθογραφια και τα καλολογικα στοιχεια, καθηγητης μου, ο κ. Παπασπυροπουλος).

.
Δηλαδη εξ αιτιας αυτων των σοβαρων ελαττωματων μου και του, αλλου σοβαροτατου ελαττωματος, της κακογραφιας (που ακομη με βασανιζει σε βαθμο που, οταν καμια φορα, εχω γραψει κατι πολυ προχειρα ή βιαστικα, αν δεν θυμαμαι τι περιπου αφορα δεν μπορω να το διαβασω), δυσκολευθηκα πολυ στο γυμνασιο και το λυκειο (οχι μονο στα ελληνικα αλλα και σε μαθηματα οπως η ιστορια η ψυχολογια η λογικη που τα διαδασκαν φιλολογοι και στα θρησκευτικα), και κινδυνευσα να μη γνωρισω το διαχρονικο χαλι της ελληνικης τριτοβαθμιας εκπαιδευσης αφου η βαθμολογια μου γενικα ηταν σχεδον καταδικαστικη για καθε βλεψη μου σε ανωτερη μορφωση, το ενδεκα ως δεκατρια που επερνα δεν βοηθουσε καθολου την εισαγωγη σε Α.Ε.Ι.

Τοτε, κατα την εισαγωγη σε πανεπιστημια υπολογιζοταν (με μεγαλο συντελεστη βαρυτητας, νομιζω 6) ο βαθμος του απολυτηριου που διαμορφωνταν και απο τα μαθηματα που διδασκουν φιλολογοι, αλλα ακομη και σημερα η εκθεση (με την ορθογραφια της), ειναι βασικο μαθημα στα οποιο εξεταζονται οι υποψηφιοι φοιτητες αναξαρτητως κλαδου σπουδων, μονο που τωρα πια, στις διαγνωσμενες περιπτωσεις, υπαρχει καποια ελαστικοτητα για την ορθογραφια.

Τελικα  η ορθογραφια μου βελτιωθηκε σε καποιο βαθμο, και το υφος των κειμενων μου καταφερα να το διορθωσω χαρις στον κ. Γαλιατσατο, τον καθηγητη ελληνικων του φροντστηριου, μεχρι σημειου να γραφω ο,τι μου κατεβαινε στο κεφαλι σε σχετικα μακροσκελη κειμενα.

Αποτελεσμα: Στις εισαγωγικες εξετασεις η ευχερεια που ειχα αποκτησει στον χειρισμο της Ελληνικης γλωσσας με παρεσυρε να γραψω τοσες και τετοιες αρλουμπες στην εκθεση μου που (αν θυμαμαι σωστα) πηρα συνολικο βαθμο και απο τους δυο βαθμολογητες δυο ή πεντε.

Απο καλη τυχη σε αλλα μαθηματα μπηκα στο πανεπιστημιο.

Και θυμαμαι ακομη, σαν να ειναι σημερα, το πρωϊ που, ως φοιτητης πια, συνειδητοποιησα πως ειχα παρακαμψει τον σκοτεινο ογκο των πνευματων, των τονων και των καταληξεων και πως αυτα δεν θα ηταν πια εμποδιο να δω, να μαθω και να γραψω, οσο οι ικανοτητες μου το επετρεπαν, ο,τι με ενδιεφερε πραγματικα.

Θεωρω λοιπον αδικη την κριτικη για θεματα ορθογραφιας οταν ειναι φανερη η προσπαθεια για μια αποτελεσματικη χρηση της Ελληνικης γλωσσας.