Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Εθνικος Κηπος, η κεντρικη λιμνη

Την δεκαετια του 1950 στην κεντρικη λιμνη ηταν ολο το ενδιαφερον και η βαβουρα.
Ριχναμε τις βαρκουλες μας, μερικοι ειχαν βαρκουλες με μηχανη και μερικοι ειχαν πολυ ελαφρες μικρες βαρκουλες που στην πρυμη τους υπηρχε μια υποδοχη για μια παστιλια (νομιζω πως ηταν καμφορα) που διαλυοταν στο νερο και διεφευγε απο ενα μικρο κενο προς τα πισω ωθωντας την βαρκουλα προς τα εμπρος.
Καμια φορα ξεφευγε η βαρκουλα μακρυα και τοτε ηταν προβλημα....
Γυρω γυρω στις δεκαδες οι καρεκλες "του κηπου" οι μαμαδες, οι μπαμπαδες και καποιες ντανταδες με μωρα στα καροτσακια, νομιζω πως περνουσε και ενας φυλακας που εκοβε "εισητηριο" για την χρηση τους.
Κατω απο το δενρο στην ακρη του διαδρομου εκει που τωρα βρισκεται η μοναδικη και ξεχαρβαλωμενη καρεκλα ηταν η ας πουμε καντινα, ενα καροτσι με βιτρινα που πουλουσε (σιγουρα) κουλουρι και δεν θυμαμαι αν πουλουσε και γλυκα.









2 σχόλια:

  1. Αν σου πω ότι αυτά δεν τα θυμάμαι καθόλου; Δυο φορές έχουμε περπατήσει τον Κήπο με φίλους από το εξωτερικό, αλλά πάντα με ιδιαίτερη ζέστη και έτσι δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα. Για κάποιον άγνωστο λόγο, αυτόν τον Κήπο δεν τον γνωρίζω και δεν με ελκύει προς το παρόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. για 'μενα, παλι, ειναι ο μαγικος τοπος των παιδκων μου αναμνησεων (ιδιως τα καλοκαιρια), που αν και ειναι ασαφεις τωρα πεια παραμενουν πολυ αγαπητες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή